Gedicht voorgedragen door Marie Sophie Wegge in 1980

Onze kat kan ratten vangen

Ja dat is waar, dat kan ze fijn

Maar zij kan ook nog boter langen

En dat zou niet mogen zijn

Moeder stelde gisterenmorgen

Ene melkpot op de kas

Onze kat was weer verborgen

Niemand wist het waar ze was

Moeder ging dan in de kelder

om wat wortel en wat selder

Om wat spek voor hutsepot

Vrezend dat de slimme kater

Daar zou zijn een weinig later

Deed zij nog de deur op slot

Mijn moeder was nog niet beneden

Of daar kwam met stille treden

Onze fijnaard voor den dag

Uit de wieg waar het kind in lag

Recht naar ’t kasken

Daar aan’t krabben

Wip ’t er op

Daar aan ’t slabben

En hare kop was juist zo groot

Dat hij in het potje sloot

Moeder deed de deur weer open

En ze zag de kat aan gang

Maar greep seffens naar de tang

Poesje meende weg te lopen

Doch niet ziende waar zij was

Viel zij neder van de kas

Liep opeens de trappen op

Met de melkpot op zijn kop

Uit kindergedichten "Dit zijn zonnestralen" (1873) van Jan Van Droogenbroeck